روانشناسی دوری اجتماعی در گروه؟
اصطلاح طفره رفتن اجتماعی به تمایل افراد اشاره دارد که در آن افراد کمترین تلاش را برای یک کار گروهی در مقایسه با کار به تنهایی انجام می دهند. در کارهای گروهی، از آنجایی که مشارکت هر فرد در یک نتیجه گروهی قرار می گیرد، ردیابی سهم دقیق یک فرد خاص دشوار می شوداز این رو، می توان اقداماتی را برای تشویق مردم به تلاش بیشتر در حین کار با یک گروه یا پروژه های گروهی انجام داد، روانشناس اجتماعی فرانسوی ماکس رینگلمان اولین کسی بود که این پدیده را مشاهده کرد.
او آزمایشی انجام داد و از گروه هایی از مردم خواست که طناب بکشند. نتیجه این شد که با افزایش اندازه گروه، مقدار کل نیروی اعمال شده کاهش می یابد. این کاهش نیرو به دلیل لفافه اجتماعی بود. هنگامی که همه به طور کامل انجام نمی دهند، میزان تلاش مورد نیاز برای بخشی از گروه، بهره وری کار کاهش می یابد.
عوامل متعددی وجود دارد که به بی‌اعتنایی اجتماعی کمک می‌کند.
اشاعه مسئولیت:
در کار گروهی، افراد نسبت به کار و مسئولیتی که در هنگام کار به تنهایی احساس می‌کنند، نسبت به نتیجه کار مجاز مربوطه احساس مسئولیت کمتری می‌کنند.
دلهره قضاوت:
برخی از اعضای گروه از قضاوت منفی توسط اعضای گروه خود می ترسند، بنابراین تمایل دارند تلاش کمتری برای انجام کار انجام دهند، به خصوص زمانی که مطمئن نیستند عملکردشان در مقایسه با اعضای گروهشان چگونه ارزیابی می شود.
طفره رفتن اجتماعی نیز با کاهش بهره وری گروه ها منجر به عملکرد ضعیف تأثیر منفی می گذارد. همچنین محیط کار را نامتعادل می کند و آن را به محیطی پر از رنجش در میان اعضای گروه تبدیل می کند، زیرا کسانی که تلاش بیشتری می کنند احساس نارضایتی می کنند و از آنها سوء استفاده می شود.
هر یک از اعضا به طور جداگانه مسئول عملکرد خود هستند. اهداف و تجربه روشنی که باید تنظیم شود و سیستمی برای ارائه بازخورد به هر یک از اعضای گروه اضافه شود.
با شروع یک فرهنگ مثبت گروهی و تشویق اعضا به کار در جهت یک هدف مشترک، حس همکاری در گروه ها ایجاد کنید .
همچنین ایجاد یک محیط حمایتی و مثبت برای کارهای گروهی مهم است. تامین منابع مورد نیاز آنها، کمک و راهنمایی آنها برای غلبه بر چالش ها.
کاهش دوری اجتماعی در محیط‌های مختلف:
در محل کار:
- سرپرستان می توانند با اختصاص دادن وظایف فردی به هر یک از اعضای گروه، پیشرفت خود را پیگیری کنند و سپس بازخورد ارائه دهند.
- سرپرستان می توانند سیستمی از پاداش ها و تنبیه ها ایجاد کنند.
- سرپرستان باید یک محیط کاری مثبت و حمایتی ایجاد کنند تا کارکنان در درخواست کمک و به اشتراک گذاشتن ایده های بهتر احساس راحتی کنند.
همچنین در کلاس درس:
- معلمان باید تکالیف فردی را برای دانش آموزان تعیین کنند و سپس به صورت جداگانه نمره دهند.
- معلمان باید پروژه های گروهی ایجاد کنند که در آن هر دانش آموز مسئول قسمت خاصی از پروژه باشد.
- معلمان می توانند یک محیط کلاس درس مثبت ایجاد کنند که در آن دانش آموزان از کار کردن با یکدیگر و کمک به یکدیگر برای یادگیری احساس راحتی کنند.
در سایر حوزه ها:
- مربیان باید پیشرفت خود را پیگیری کنند و تمرینات فردی را به اعضا اختصاص دهند و در آخر بازخورد ارائه دهند.
- رهبران گروه ها باید پیشرفت خود را با تعیین وظایف فردی به اعضا و سپس ارائه بازخورد پیگیری کنند.
- می توان به کاهش انزجار اجتماعی و بهبود عملکرد گروه ها در همه حوزه کمک کرد
یک نقش منحصر به فرد و مهم:
- اطمینان حاصل کنید که همه نسبت به نتیجه کار احساس مسئولیت می کنند.
اهداف و انتظارات:
- اطمینان حاصل کنید که همه در جهت یک هدف مشترک کار می کنند
بازخورد منظم:
- به آنها کمک کنید تا زمینه هایی را که نیاز به بهبود دارند شناسایی کنند و با انگیزه بمانند.
فرهنگ مثبت و حمایتی:
- اعضای گروه را تشویق کنید تا به یکدیگر کمک کرده و از یکدیگر حمایت کنند.
دستاورد:
- موفقیت تک تک اعضا را برجسته می کند
با طفره رفتن اجتماعی غلبه کنید
- از تمایلات خود آگاه باشید و سپس شروع به توسعه استراتژی برای غلبه بر آنها کنید.
- روی هدف شخصی خود تمرکز کنید، انگیزه داشته باشید و تحت تأثیر قرار نگیرید حتی اگر سایر اعضا تلاش زیادی نمی کنند.
- اهداف رهبری را در نظر بگیرید و سایر اعضای گروه را تشویق کنید تا بهترین تلاش خود را انجام دهند
- صبور باشید: برای غلبه بر طفره رفتن اجتماعی نیاز به زمان است. انتظار نداشته باشید که تغییر را یک شبه ببینید، در بهترین سطح خود کار کنید.