رشد مغز!

رشد مغز!

از بدو تولد تا 5 سالگی، مغز کودک بیش از هر زمان دیگری رشد می کند و در هر ثانیه بیش از یک میلیون اتصال عصبی تولید می کند. و رشد اولیه مغز تأثیری پایدار بر توانایی کودک برای یادگیری و موفقیت در مدرسه و زندگی دارد. کیفیت تجارب کودک در چند سال اول زندگی – به شکل گیری چگونگی رشد مغز آنها کمک می کند.

90 درصد مغز کودک قبل از شروع مهدکودک رشد می کند. کودکانی که دارای روابط مثبت و پایدار با والدین و مراقبین هستند، و همچنین با کیفیت مراقبت از کودک و تجربیات پیش دبستانی، در مدرسه و زندگی بهتر عمل می کنند.

در هنگام تولد، مغز نوزاد به طور متوسط ​​تقریباً یک چهارم مغز متوسط ​​​​بزرگسالان است. به طور باور نکردنی، اندازه آن در سال اول دو برابر می شود. تا سن 3 سالگی به حدود 80٪ از اندازه بزرگسالان و 90٪ – تقریباً در سن 5 سالگی بالغ می شود.

مغز مرکز فرماندهی بدن انسان است. یک نوزاد تازه متولد شده تمام سلول‌های مغزی (نورون‌هایی) را دارد که تا آخر عمر خواهد داشت، اما این ارتباطات بین این سلول‌ها است که واقعاً مغز را به کار می‌اندازد. ارتباطات مغزی ما را قادر می سازد که حرکت کنیم، فکر کنیم، ارتباط برقرار کنیم و تقریباً همه چیز را انجام دهیم. سالهای اولیه کودکی برای ایجاد این ارتباطات بسیار مهم است. حداقل یک میلیون اتصال عصبی جدید (سیناپس) در هر ثانیه ایجاد می شود، بیش از هر زمان دیگری در زندگی.

نواحی مختلف مغز مسئول توانایی‌های مختلفی مانند حرکت، زبان و احساسات هستند و با سرعت‌های متفاوتی رشد می‌کنند. رشد مغز بر روی خود بنا می شود، زیرا ارتباطات در نهایت به روش های پیچیده تری با یکدیگر پیوند می خورند. این کودک را قادر می سازد تا حرکت کند، صحبت کند و به روش های پیچیده تری فکر کند. سال های اولیه بهترین فرصت برای مغز کودک برای توسعه ارتباطات است. ارتباطات مورد نیاز برای بسیاری از توانایی‌های مهم و سطح بالاتر مانند انگیزه، خودتنظیمی، حل مسئله و ارتباط در این سال‌های اولیه شکل می‌گیرد یا شکل نمی‌گیرد. شکل گیری این ارتباطات ضروری مغز در مراحل بعدی زندگی بسیار سخت تر است.

چگونه ارتباطات مغزی ایجاد می شود

از بدو تولد، کودکان از طریق تجربیات روزمره خود ارتباطات مغزی را توسعه می دهند. آنها از طریق تعاملات مثبت با حواس خود ساخته شده اند تا با جهان تعامل داشته باشند. تجربیات روزانه یک کودک خردسال تعیین می کند که کدام اتصالات مغزی ایجاد می شود و کدام یک برای تمام عمر باقی می ماند. مقدار و کیفیت مراقبت، تحریک و تعاملی که آنها در سالهای اولیه زندگی دریافت می کنند، تفاوت را ایجاد می کند.

مراقبین و روابط پاسخگو

روابط یک کودک با بزرگسالان در زندگی آنها مهمترین تأثیر بر رشد مغز آنها است. روابط محبت آمیز با مراقبین پاسخگو و قابل اعتماد برای رشد سالم کودک ضروری است. این روابط در خانه، با والدین و خانواده آغاز می شود، اما شامل ارائه دهندگان مراقبت از کودکان، معلمان و سایر اعضای جامعه نیز می شود.

از بدو تولد، کودکان خردسال دعوت‌نامه‌هایی را برای تعامل با والدین خود و سایر مراقبین کودک ارائه می‌کنند. نوزادان این کار را با صدا زدن و لبخند زدن و گریه کردن انجام می دهند. کودکان نوپا نیازها و علایق خود را مستقیم تر بیان می کنند. هر یک از این دعوت‌های کوچک فرصتی است برای مسئول مراقبت از کودک تا پاسخگوی نیازهای کودک باشد. این فرآیند “خدمات و بازگشت” برای سیم کشی مغز اساسی است. والدین و مراقبین کودک که به کودک خود توجه می کنند، پاسخ می دهند و با آنها تعامل می کنند، به معنای واقعی کلمه مغز کودک را می سازند. به همین دلیل صحبت کردن، آواز خواندن، خواندن و بازی کردن با کودکان خردسال از روزی که به دنیا می آیند بسیار مهم است تا به آنها فرصت هایی برای کشف دنیای فیزیکی خود و ایجاد محیط های امن، پایدار و پرورش دهند.