ایگو و چرایی آن در روانشناسی؟

زندگی سفری برای کشف و رشد است. همانطور که انسان رشد می کند، از آنها انتظار می رود که از هر تجربه ای که در زندگی خود دارند یاد بگیرند و این چیزی است که آنها را از سایر گونه ها متمایز می کند. اما چرا گاهی اوقات یادگیری از تجربیات گذشته یا پذیرش واقعیت زندگی برای آنها بسیار دشوار می شود؟ این فقط به این دلیل است که Ego کنترل موقعیت را به دست می گیرد و در پذیرش تغییر فشار ایجاد می کند. نفس علت اصلی رنج و انتظارات ثمره آن است. پس ایگو چیست؟

ایگو نظر خود فرد در مورد خود یا احساس ارزشمند بودن خود است. ایگو را می توان بر اساس سطوح آنها درک کرد:

ایگوی شدید: اگر کسی به ایده، عقیده یا ارزش های خود اهمیت زیادی می دهد، منیت بالایی (عظیم) دارد.

ایگوی شکننده: اگر کسی به ایده‌ها، نظرات و ارزش‌های خود اهمیت چندانی نمی‌دهد و به راحتی تحت تأثیر عقاید اطرافیانش قرار می‌گیرد، در نظر گرفته می‌شود که یک نفس شکننده دارد. چنین افرادی بر اساس نظرات دیگران، احساس ارزشمندی خود را تعیین می کنند و به قضاوت دیگران در مورد آنها اهمیت زیادی می دهند.

ایگوی متعادل: یک ایگوی متعادل زمانی است که کسی آماده است تا خود را عینی ببیند. آنها خود را دوست دارند و به خود احترام می گذارند و در عین حال به عقاید دیگران نیز احترام می گذارند و می دانند که درک متفاوتی در زندگی دارند. آنها به زندگی و فلسفه زندگی اعتقاد دارند.

چگونه نفس می تواند زندگی را تحت تاثیر قرار دهد:

منیت بالا به معنای اعتقاد بیش از حد به ادراک ذهنی است. افرادی که دارای منیت بالا هستند، پذیرفتن تقصیر خود دشوار است. آنها آنقدر مورد علاقه خودشان هستند که عیب جویی در خودشان باعث آزارشان می شود. برای آنها واقعاً دردناک است که خود را اشتباه ببینند.

در حالی که یک نفس شکننده می تواند باعث شود آنها احساس بی ارزشی کنند به عبارت دیگر، آنها سعی می کنند در مورد چیزی که تحت کنترل آنها نیست تصمیم گیری کنند. این باعث می شود آنها احساس کنند که در بیشتر مواقع نامطلوب، حقیر و بی فایده هستند.

تعادل نفس می تواند باعث شود که با اطرافیان خود ارتباط بیشتری برقرار کنید و در عین حال به یک فرد کمک کند تا فردیت خود را حفظ کند.

چرا ایگو وجود دارد؟

پاسخ این است که هدف غایی نفس دیدن چیزی نیست، بلکه چیزی بودن است. به عنوان یک انسان، نیازهای اساسی ما را می توان به دو بخش تقسیم کرد:

1. نیاز فیزیکی
2. نیازهای روانی

برآورده کردن نیازهای روانشناختی به فرد این امکان را می دهد که همانی باشد که هست یا به او اجازه می دهد منحصر به فرد بودن خود را بیان کند. این نیازهای روانشناختی از طریق نفس به سوالات خود پاسخ می‌دهند. همانطور که جهان را می بیند و ادراک ایجاد می کند. از طریق ایگو، می توان فهمید که چه کسی هستیم و زمانی که بدانیم کی هستیم، نفس می میرد. وقتی نفس می میرد، روح بیدار می شود.

ایگو و ترس:

نفس ارتباط تنگاتنگی با ترس دارد. وقتی ایگو شدید است، فرد سعی می کند تا حد امکان منحصر به فرد و ارزشمند باشد. هر بار که کسی سعی می کند از نفس خود محافظت کند، سعی می کند خود را از برخی ناملایمات یا ترس های نامطلوب محافظت کند. افرادی که دارای منیت بالا هستند، اشتباه اخلاقی را متفاوت می دانند، زیرا هر بار که افراد اشتباه اخلاقی را می بیند، آن را به شدت محکوم می کند. آنها نمی خواهند خود را در چنین مکانی ببینند که از دید آنها بسیار نامطلوب است. به طور مشابه، افرادی که منیت های شکننده دارند، زمانی که کسی نظر/قضاوت بدی در مورد آنها می دهد، دچار بحران می شوند، زیرا باعث می شود آنها احساس ناخواسته بودن کنند (ترس از نامطلوب بودن).

بنابراین سعی کنید ترس خود را کشف کنید زیرا غلبه بر ترس باعث می شود دوباره آرامش پیدا کنید.

نفس و چالش های زندگی:

هر چالش زندگی به گونه‌ای متفاوت به نفس ما برخورد می‌کند، زیرا هر یک از آن‌ها نظرات یکسان یا متفاوت را با شدت‌های متفاوت نشان می‌دهند. هر بار که شخصی با مشکلی روبرو می شود، پر از فراز و نشیب است به عبارت دیگر، مانند یک ترن هوایی است.

مرحله خوب زندگی (نقاط بالا) به ما قدرت و جریان می دهد تا در مرحله بد زندگی (نقاط پایین) حرکت کنیم.

درک ایگو از منظری وسیع:

ایگو حالتی از وجود است که با گذشت زمان قابل تغییر است. این مانند فردی است که روی یک میله آهنی ایستاده است که نقطه وسط آن شبیه تعادل است و ایستادن در دو طرف می تواند عدم تعادل ایجاد کند. وقتی ایگو با تمامیت جهان ادغام شود، می توان حقیقت نهایی زندگی را پیدا کرد. همانطور که ایگو پس از تکمیل هدف خود در زندگی که یافتن خود است ناپدید می شود.

در نتیجه، ایگو فرآیند ایجاد معنا یا ارزش در زندگی است. برای رسیدن به هدف زندگی که شناخت خود است، باید این فرآیند را با تمام وجود پذیرفت.